Ahşap radyolardan, saz semaisi dinlenirdi akşam saatlerinde.
Eve yorgun gelen babalar böyle dinlenirdi.
Ne komşuların dedikodusuna meraklıydı mahalle, ne tavuğuna...
Herkes kendi gurbetinde.
"Şu uzun gecenin gecesi olsam..."

 

* * * * * * *   

Hayatın büyüsü vardı rutubetli evlerde, yoksulluğun canı cennete.
Küçük bir odun sobasıyla yürekler de ısınırdı. Umutla kaynardı tencereler.
Anneler gözü gibi bakardı, pencerelerin önündeki saksılara.
Hüzünler, yağmurun sesine akardı.
"Yağmurun sesine bak, aşka davet ediyor."

* * * * * * *

Sanki bir lunapark gibiydi evlerin içi.
Çocukların bileceği bilmeceler sorulurdu, neşe içinde.
Hayra yorulurdu, gece yarısı köpek ulumaları.
Kardeşler, gaz lambalarının ışığında, mektup yazardı askerdeki abisine.
Radyodaki şarkının eşliğinde, babanın sigarasının külü uzardı.
"Biraz kül, biraz duman, o benim işte."

* * * * * * *

Duvardaki anılar sergisinde soluk resimler. Bir tutam bile haram yoktu, dedelerin ak saçlarında.
Maziden kalan yaraları varsa, ser verip sır vermezlerdi de, elde avuçta ne varsa torunlarına verirlerdi.
Sanki şarkılar mesaj verirdi onlara.
"Körfezdeki dalgın suya bir bak, göreceksin..."

* * * * * * *

Çeyiz sandıklarında ipek bohçalar.
Gelin olmanın anlamı vardı, gündelik aşklar ne demek.
Akşam mecnunlarının ıslıkları duyulurdu, gecenin bir yarısı.
Aşkaydı bütün şarkılar.
Herkeste medeni cesaret vardı ama geleneklere sadakat başkaydı.
"Seni uzaktan sevmek, aşkların en güzeli..."

* * * * * * *

Bizlerin mahallelerinden böyle sevda yolcuları gelip geçmiştir.
O yüzden, bizler hala eski şarkılara aşığız.
Kirletilmiş bir geleceğin, kalabalık dünyasında... Yalnız kalmaya da alışığız.

* * * * * * *                

Sanki Lunapark gibiydi evlerin içi

Çocukların bileceği bilmeceler sorulurdu,neşe içinde

Hayra yorulurdu,gece yarısı köpek ulumaları

Kardeşler, gaz lambalarının ışığında,mektup yazardı askerdeki abisine

Radyodaki şarkının eşliğinde,babanın sigarasının külü uzardı.

“Biraz kül, biraz duman, o benim işte.”